De laatste keer dit en de laatste keer dat...

De laatste keer een blogbericht vanuit India!
Even nog een korte opsomming met wat wij de laatste dagen hebben uitgespookt:
Na een vuil hotelletje in Madurai en een bezoek aan een gigantische tempel ging onze tocht verder met de plaatselijke bus voor maar 40rupee (minder dan een euro) zouden we 2.5u mogen reizen. Na 6u hobbelige wegen en haarspeldbochten opgepropt tussen onze valiezen en vele zwetende Indiers kwamen we eindelijk aan in Kodaikanal, een dorpje op 2133m hoogte.
Dit bleek een toeristisch oord te zijn voor Indiers. Omdat we zo hoog zaten was het savonds dan ook wel koud, zoals wij gewoon zijn in Belgie. Voor de Indische toeristen was het berekoud en ze droegen dan ook oorwarmers, jassen, mutsen, sjaals, ... in alle kleuren van de regenboog. Een heel grappig zicht.
We hebben hier de sportieveling uitgehangen en gewaterfietst over het plaatselijke meer. Een groepswandeling gemaakt door de bergen en de bossen en de watervallen. De natuur was prachtig, de hellingen waren steil en onze all stars waren niet zo gripvast, gevolg: een mooie val van Lien met schaafwond tot gevolg.
Na Kodaikanal ging onze trip naar onze eerste en laatste bestemming: Bangalore!
Zoals verwacht werd deze rit een hel, en dat is nog lichtjes uitgedrukt. Na 2u haarspeldbochten in een te hete bus met een Indische horrorfilm op de achtergrond, stond de halve bus (en dit is niet overdreven) op een rijtje te kotsen (inclusief Jasmijn en Lien). Zo mottig als een groene banaan terug de bus op en op ons kleine zitje amper een oog toe gedaan.
Eindelijk aangekomen in Bangalore was het toch niet zo simpel om in onze eigen stad een hotel te vinden, na een aantal uur hebben we eindelijk een degelijk hotel voor een schappelijke prijs gevonden, wel in een vreemde buurt, maar ondertussen kunnen we alles aan!

De laatste dagen hebben we dan ook gebruikt om terug op onze positieve te komen. De moeheid, het zware eten, de hitte en het reizen en de smog hielpen hier niet toe.
Vandaag deden we alles voor de laatste keer en het voelt een beetje raar...
We zijn blij dat we naar huis mogen, maar India heeft een plaatsje in ons hart veroverd.

Tot snel belgenlandje!!

We zijn er bijna!

Gegroet iedereen

Ondertussen zijn er weer enkele dagen gepasseerd en verblijven wij in Madurai.
Onze boottocht waar we zo naar uit keken, was nadien gezien veel te duur voor wat het was. De backwaters waren prachtig maar onze boot was te groot om door de smalle steegjes te gaan en vaarde te traag naar onze goesting.
Gelukkig hebben we die dag afgesloten in een authentieke kano met een schattige roeier. We zaten tussen de waterlelies, gekke vogels en mooie natuur, echt genieten!
We hebben ook nog mogen vissen maar helaas niets gevangen.

In Alleppey hebben we ook nog 2 tempels bezocht op aanraden van onze gastheer Vincent, ze waren echt wel de moeite en we hebben zelfs een trouw gezien.
Toen was het tijd om afscheid te nemen van Vincent, een hele lieve man die ons een beetje behandelde als zijn eigen dochters, daar waren we met ons gat in de boter gevallen.

Van Alleppey ging onze trip nr Varkala met de trein, ons favoriete vervoermiddel van India. Dit was weer een heel ander soort India, het leek op een mini goa.
Onze eerste poging tot slaapplaats vinden was meteen een goeie! Een proper en mooi hutje met badkamer incl voor 200rupee per nacht (3.20euro)
Hier hebben we vooral veel gegeten, gedronken, genoten en gelezen. Onze poging om te zwemmen in de zee was goed geprobeerd maar na 5minuten spuugde de zee ons weer uit. Het was niet wij die aan het zwemmen waren maar de zee die met ons zwom. Veel te veel wilde golven en krachtige onderstroom, rap er uit en terug de terrasjes op.
In Varkala hebben we ook het jaarlijkse Hindoeistisch festival meegemaakt. Vol lichtjes en kitcherige beelden. Een carnavalstoet waar de Rozenberglichtstoet niks tegen is! ONGELOFELIJK!

Na 4 dagen Varkala ging onze trip verder naar Kanyakumari, het allerzuidelijkste punt van India waar 3 zeeen samenkomen. Naar het schijnt kon je hier de mooiste zonsondergang van heel India zien, maar wonder boven wonder heeft die dag heel de dag geregend en de zon zat achter de wolken. Daar ging ons hoogtepunt.
De regen viel met bakken uit de lucht en we vreesden voor een vervroegd regenseizoen maar gelukkig schijnt vandaag het zonnetje weer.

Vandaag zijn we toegekomen in Madurai, na een lange busrit van 6u, we zijn dus begonnen aan onze terugweg richting Bangalore, ons startpunt.
Over exact 1 week zitten wij nu op het vliegtuig richting la Belgique!

We kijken er enorm naar uit maar genieten nog van onze laatste week in het niets-moet-en-alles-mag-India!

Groetjes
Jas&Lien

Als een vis in het water...

Hey makkers!

Hier even een snel berichtje van ons. We zijn bijna een weekje verder en hebben al een hele trip achter de rug! Vanaf zondagavond stonden we er alleen voor.
Onze eerste trip was met de nachtbus naar Mangalore (die volgens Indische gewoonte 1.5uur te laat was, maar die wonder boven wonder 3uur TE VROEG in het midden van de nacht al op de eindbestemming was). Om 5.30u stonden wij daar met slaapoogjes in een godvergeten gat. Moeilijk om een slaapplaats te vinden, dus hebben we maar ineens besloten om verder te reizen met de trein. Na een lange rit van 5u in een bomvolle trein waarin we als sardientjes op elkaar PLAKTEN en deze twee dames zwommen in het zweet, kwamen we aan in Calicut. De stad heeft haar naam niet gestolen ... het was werkelijk een KUTstad. Excuseer ons het woord...
Na een zoektocht van ongeveer 2uur hadden we eindelijk een degelijk hotelletje gevonden voor een schappelijke prijs. In de stad was er niks te zien, wij waren eerder de attractie. We werden bekeken alsof we van een vreemde planeet kwamen! Niet echt aangenaam, we voelden er ons niet echt op ons gemak en hebben dan ook ineens een ticket naar Ernakulam (Kochi) geboekt voor de volgende dag!

De treinrit naar Ernakulam was een pak aangenamer. Op de trein komen ze om de 5seconden rond met koffie, thee, warme maaltijden, snoepjes, speelgoedjes, buideltasjes, fruitjuices, ijsjes, water, ... Alles wat je je maar kan inbeelden! Dit moeten ze in Belgie ook introduceren!
In Ernakulam zat alles direct mee (behalve de hitte). De eerste guesthouse die we tegenkwamen bleek al direct een goeike te zijn, dus hebben we daar ineens geboekt voor 3 nachten. De Lienos is die dag wel een tijdje buiten strijd geweest wegens serieuze last van haar maag, maar wat pilletjes van de plaatselijke medicus werken beter dan een dikke kus! De twee volgende dagen hebben we Ernakulam en het aanliggende eiland Fort Kochi (waar we hebben rondgecrosst met een fietske) wat verkend. Gezellig vissersdorpje, echt de moeite! 's Avonds hebben we verse vis (gamba's + red snapper) gekocht bij plaatselijke vissers langs de kade, die Addy (een vriendelijke jongen die ons die dag wat rongeleid heeft) voor ons in zijn restaurantje heeft bereid. Overheerlijk was dat!

Deze morgend hebben we de trein genomen naar Alleppey dat bekend staat om zijn prachtige backwaters. We hebben een slaapplaats gevonden in een klein proper en goedkoop guesthouse dat uitgebaat wordt door een supervriendelijke man en zijn dochter. We kijken enorm uit naar overmorgen, want dan hebben een onvergetelijk trip op een boathouse geboekt. Deze trip vertrekt 's middags en eindigt pas de volgende morgen. We krijgen 3 keer een heerlijke maaltijd aan boord en we stoppen onderweg ook even om te gaan kajakken! Als we de reacties van onze voorgangers (Engelse, Australische, Franse,... toeristen) lezen, gaat dit een bangelijk en onvergetelijk avontuur worden!

Voila, nu weten jullie wat wij hier zoal uitspoken. Alles gaat dus heel goed met ons!
Tot binnekort!!
Lien en Jas

NOG ENKELE WEETJES:
- in Goa zijn we gaan dolfijnspotten
- Jasmijn is op het strand in Goa BIJNA omver gelopen door een koe (het strand was blijkbaar niet groot genoeg, of Jas was te groot voor het strand...)
- Indische mannen zwemmen hier in hun onderbroek (liefst een witte!)
- Indische mannen dragen hier graag rokken/doeken (het blijft een raar zicht!)

GO GO GO GOA

Dag vrienden!

Ondertussen weer een week verder, en wat voor een week! Na een helse busrit en jawel deze was echt HELS (een ieniemienie plaatsje, trekkersrugzakken op onze schoot en dat voor 15 uur over hobbelige wegen) kwamen we moe en vol vlooienbeten aan in Panjim, hoofdstad van Goa. Volgens ons niet veel te beleven, maar dat lag overduidelijk aan onze slaapkoppen...
's Avonds hebben Jeff, Wim, Klaar en Marjan ons vervoegd en zijn we de volgende dag richting Anjuna-beach getrokken. Een klein paradijs, wel veel johnny's :). Daar hebben we een paar dagen gezond, gezeed en gestrand (en gegeten natuurlijk). Op woensdag gingen we naar de wekelijkse flea-market op het strand. Een mega shop-paradijs met allemaal leuke hebbedingetjes. Onze souvenirs zijn in de sjakosj :D en onze portemonnee was dan ook leeg...
Ondertussen zitten we in Palolem (een strand in het zuiden van Goa) en dit is nog meer een paradijs. Niet te veel toeristen, heel heel rustig dorpje, maar toch het nodige vertier! We zitten in Goa en Goa staat bekend voor zijn beachparty's, dus hebben we vrijdag een serieus feestje gebouwd! Heel grappig, ook hier moet om 12u de muziek af, maar ze hebben een TE coole oplossing gevonden. Iedereen een hoofdtelefoon op en het feest gaat verder tot ... de zon opkomt. Echt de moeite, prachtige locatie, iets wat we nooit meer zullen meemaken!
Gisteren hebben we afscheid genomen van Klaar en Marjan en straks zijn de jongens aan de beurt en dan is het ... JUST THE TWO OF US! Deze avond nemen (alweer) de bus naar Mangalore waar we, als Jasmijn durft en niet mottig wordt, de boot nemen naar Kerala.

We houden jullie op de hoogte! Deze twee trekken hun plannetje wel!
Hete groetjes van twee verbrande krabben!

Lien & Jas

Het einde is nabij...

Hi ! Did you had lunch ?
(dagelijkse vraag hier, in het Nederlands iets zoals ‘Hey hoe is’t?’ … denken wij)

Onze laatste stageperiode werd ingezet met ‘Womansday’ dat uitgebreid gevierd werd op onze school. De moeders van de kinderen werden uitgenodigd en deden typische Indische dansen en er werden wat speechen gehouden. Zo kwam de oprichtster van de school ons vertellen dat: Girls are as good as boys, if not… better (in sport, in studies, …). Dit zinnetje heeft ze wel 100keer gezegd en zeg nu zelf: de waarheid mag gezegd worden!
Die avond waren we uitgenodigd bij onze Iranese vrienden (Mo en Hossein) ze gingen voor ons koken en hadden voor de zekerheid ook de pizzaman laten komen voor als we het niet lekker zouden vinden. Wat dachten die kerels nu? Wij lusten alles!! ‘T was dan ook heel lekker. Hossein is 22, net als wij, en hij is getrouwd met de vrouw van zijn leven. We hebben hun trouwvideo gezien, heel grappig en traditioneel. Een gezellige avond.
Dinsdag was een vrije dag want ze vierden hier ‘Holy’, het feest van de kleuren. Het is dan de bedoeling dat je met kleurenpoeder naar elkaar gooit. Wij met onze slechte kleren en poeder op zoek naar het spektakel maar helaas was het de volgende dag en konden we er niet bij zijn. Al hebben we die dag wel wat gekleurde mensen gezien.

Woensdag hebben we lesgegeven in Sunclass en Mercuryclass. Alle klassen hebben hier namen van hemellichamen. Deze klasjes zijn de jongere klasjes. Het was een heel vermoeiende dag! Om 30 enthousiaste en luide kinderen mee te krijgen is geen makkie, zelfs niet met 2.
’s Avonds hebben we de jongens meegenomen naar de hemel op aarde. Ons marginaal, vies en vuil maar overheerlijk en lekker goedkoop restaurant. Het is onze vaste stek geworden, typisch Indisch en ook wel spicy maar we worden het stilaan gewoon.

Donderdag alweer een dagje voor de klas, in de voormiddag gewerkt aan didactisch materiaal voor de andere leerkrachten, iets waar we alle dagen aan werken en wat best wel veel werk is. In de namiddag stonden we voor Uranus A+B class waar we een opdracht rond Miro hebben gedaan. Toch ook een hele andere ervaring als in België. ‘s Avonds zijn we met Klaar en Marjan naar Yellahanka getrokken om de jongens hun kruipkot eens te bezichtigen. We zijn daar een bar ingetrokken met de nodige Rum en het nodige vertier.

Vrijdag heel de dag voor school gewerkt in ons paleisje, alle taken en lessen en voorbereidingen gemaakt. Tegen de avond naar Bangalore city getrokken met Klaar en Marjan om een echte girls-night-out te houden en met onze vaste en favoriete riksja man Sam naar huis.

Die nacht is Lien samen met Marjan om 4u opgestaan om samen met Mo&Hossein naar de zonsopgang te gaan kijken. De locatie waren de Nandihills. Echt een prachtig uitzicht en een heel gezellige morgen. Al was Lien wat moe om enthousiast te zijn. De Jasser was te tam, en bleef in haar nest liggen, waar ze nu wel spijt van heeft natuurlijk... typisch! Nadien met ons zessen een gezellig avondje in de stad gehouden.
De volgende dag zijn we naar de plaatselijke ‘Blokker’ getrokken en hebben daar bijna heel de winkel leeggekocht met materiaal voor ons eindwerk. We hadden zoveel dat we het bijna niet konden dragen: verf, penselen, nieuwe tapijten, opbergdozen, potloden, slijpers, stiften, bekertjes, slingers, … En dat allemaal van ons ingezameld budget! ’s Avonds zijn ra..ra… weer gaan eten in ons favoriet restaurantje. Deze keer samen met Klaar en Marjan. Plots begon het te bliksemen. Nadien volgde kletterende donder en stortregen à volonté. Zelfs op ons bord! Dit geeft jullie een idee van hoe barak ons restaurant is. Het onweer was grellig, maar gezellig!

Maandag begin van onze laatste schoolweek en begin van de vakantie voor de andere 8 Belgen hier in India. Wij zijn de pineut! Heel de dag gewerkt aan didactisch materiaal voor de leerkrachten (worksheets, flashcards, gedichten op grote affiches, biologie-prenten, …). Hard aan gewerkt, de leerkrachten zijn dan ook heel dankbaar!
’s Avonds gaan slapen bij Klaar en Marjan in ’t stad omdat we de volgende dag terug naar APD moesten. Voor de allerlaatste keer …

We hebben er dan ook een speciale dag van gemaakt! We zijn begonnen met het maken van slingers en allerlei decoratie uit gekleurd papier. Nadien hebben wij het lokaal volledig ingericht, ook de aangekochte spullen hebben we een plaatsje gegeven. En dan was het tijd voor een PARTY! Cola, koekjes en cake! We wilden deze schatjes eens goed verwennen. Ze waren in de wolken, net als wij. Mary was sprakeloos, we zagen dat ze het enorm apprecieerde. Zoveel dankbaarheid, we werden er stil van… Met een krop in de keel moesten we afscheid nemen van dit prachtige klasje en haar lieve juf. Even een moeilijk momentje…

Na deze prachtige dag volgende een rotdag! Over contrast gesproken…
Het begon al met een boze telefoon van Imo i.v.m. het appartement in Bangalore, iets waar wij niet veel aan konden doen. Daar ging ons goed humeur! Dan kregen we nog een BERG werk van de leerkrachten die precies niet begrepen dat wij al oerveel werk hadden voor andere leerkrachten. Dan les in Sun-class. De kinderen waren een hel en dat is nog maar lichtjes uitgedrukt! Toen we thuis kwamen zijn we dan ook als een blok in slaap gevallen voor een dikke 2 uur.
De avond toch positief afgesloten in ons lievelingsrestaurant, waar we voor de laatste keer bijna alles van de kaart besteld hebben.

Vandaag de allerlaatste stagedag van ons hele leven (normaal gezien!). Spijtig genoeg was de art-teacher niet aanwezig dus konden we geen les geven. We hebben dan heel de dag nog ijverig gewerkt aan het materiaal voor de leerkrachten. Op het einde van de dag werden we naar de speelplaats geroepen waar alle leerlingen (dit zijn er zeker 150) zaten te wachten op ons. De directrice sprak hen een woordje toe over ons (door de micro!) en gaf ons toen het woord! Daar stonden wij met een mond vol tanden en een micro in de hand! Maar goed dat Jasmijn iets wist te zeggen. ‘We were here for a short period, but we really enjoyed it. We did some artwork and we would really like to thank you all!’ Toen gaf den Jasser de micro aan Lien die het volgende zei: ‘Ik weet niet wa zeggen!!!!’ En jawel dit in het Nederlands! En luid genoeg zodat het door de boxen weerklonk. Daarna deed de hele school een gebed voor ons. ‘Dear God, thank You for sending us such nice people like Jasmine akka and Lien akka. God bless them and their families…’
Dat was heel schattig en zo onverwacht! We kregen ook nog een mooi kaartje en jawel we hadden het weer moeilijk.

Deze avond hebben we afscheid genomen van Mo, want morgen vertrekken we op rondreis met als eerste stop: Goa. Hier gaan we de andere 8 ontmoeten en daarna gaat onze trip alleen verder! Amaai wij hebben er goesting in! We gaan proberen af en toe een stopje te maken in een internetcafé zodat we jullie een korte update kunnen geven over onze avonturen!!!

Tot snel, want het begint hier serieus af te korten!!!!

Lien & Jasmijn

Een nieuw hoofdstuk 'Hebbal'

Namasté amigos!

Het begint al een gewoonte te worden…
Tijd voor horrorverhaal nummer 3!
Dinsdag 24 februari. Onze dag begon al goed, om 8u stonden wij met onze slaapkoppen op school (zoals elke dinsdag) om dan samen met Mary verder te gaan naar ons Community-schooltje. Maar … Mary kwam niet opdagen (klein misverstandje) ja lap daar ging ons ochtendhumeur. Dan maar les gegeven op APD, geen probleem alles ging goed.
Maar toen sloeg het noodlot toe …
Terug aangekomen op ons appartement zitten we even te chillemille op balkon wanneer er 2 bijtjes voorbij fladderen. We slaakten een klein kreetje maar niets aan de hand. Dachten we … 2 minuten later hadden deze bijtjes hun vriendjes opgetrommeld om naar deze 2 toeristen te komen kijken en ja 5 minuten later 1000 bijen op ons terras! Echt grellig, precies ne bananentros maar dan met bijen.
Gevolg: ramen en deuren toe. Gevolg van het gevolg: stikheet op het appartement en niet kunnen slapen! Na het 10x opnieuw uit te leggen in het Hindi, Kannada en Engels was na 2 dagen ons balkonnetje bee-free!

Woensdag hebben we bezoek gekregen van Kdg: Renilt Mertens en haar man Hans.
Ze kwamen een bezoekje brengen op onze school terwijl wij voor onze kids fruitsatés aan het maken waren als afscheidscadeautje. Renilt en Hans zijn 2 heel toffe en lieve mensen die het beste met ons voorhebben en heel tevreden waren met onze prestaties hier in India.

Poging nummer 2 om deze week naar de Community-school te gaan. Op donderdag stonden wij weer braafjes om 8u aan de schoolpoort, toen Mary er om 9u nog steeds niet was, stelden wij ons wat vragen. Tot plots onze kindertjes op deze school aankwamen. Blijkbaar was er een dental-check-up voor de hele school, dit waren ze eventjes vergeten te melden. Welkom in India!
We hebben dan maar tijdens het wachten samen met de kinderen posters van Miro geschilderd om hun lokaaltje op te vrolijken. En vrolijk waren ze! Vooral de dove kindjes waren grapjes met ons aan het uithalen, dove grapjes zijn nog grappiger! Echt toffe mannekes. ‘s Avonds zijn we nog iets gaan drinken op ‘The 13th floor’ met een uitzicht over heel Bangalore, best wel indrukwekkend.
Vrijdag was een minder leuke dag want we moesten inpakken en poetsen, niet onze favoriete hobby. Met spijt in hart hebben we de deur van het appartement achter ons dichtgetrokken. We zullen dit nederig stulpje missen.
Onderweg naar Sangam hebben wij het beste van onszelf gegeven en de taxichauffeur onze zangkunsten laten horen. Alle Nederlandstalige nummers zijn gepasseerd. We denken dat Caroline wat knetter werd van ons, maar wij hebben ons in ieder geval goed geamuseerd! J

Zaterdag all about school. We hebben aan Imo en Renilt onze projecten voorgesteld en ze waren laaiend enthousiast over wat we allemaal gedaan hebben op APD en in ons Community schooltje (eindwerk). We waren best trots op onszelf.
Zondag hebben we ons nog eens wat in de Indische cultuur ondergedompeld met enkele workshops: Rangoli’s (dit zijn patronen die je voor je huis op de grond tekent ter bescherming van je woning), Indische dans (Typische volksdansen uit India waarbij je danst met 2 stokjes in de hand), Henna (u weet wel: versiering van de handen en voeten).Ja het was een echte girlsday, de jongens hebben dan ook gekeken en vooral gelachen. ’s Avonds hebben we ons eens goed laten gaan want KDG TRAKTEERDE! Gaan eten in een chique restaurant waar bier en wijn rijkelijk vloeide en het eten héééérlijk was. Dank u Renilt, Hans en het Kdg-budget.

Na een gezellige avond, met de jongens nog gebabbeld op onze kamer vallen we tegen 2u eindelijk in slaap, maar niet voor lang…Om 4u staan er 2 pipo’s naast ons bed de polonaise te dansen, ons te kietelen, onnozel te doen, kortom: zat te wezen. Moet je weten dat wij 2 ’s morgens om 7u al op moesten staan. Dit konden wij niet ongemerkt voorbij laten gaan, onze wraak was zoet, heel zoet!
Hun proper gewassen kleren netjes aan elkaar geknoopt en zo hoog mogelijk in een boom geduwd met een stok. Maar dat was nog niets alles, wie onze nachtrust verstoord zal boeten! Daarom hebben we hun fietszadels ingesmeerd met boter en hun remmen ook. Nog bekertjes water voor hun deur gezet en dan maar afwachten.Helaas moesten wij naar school dus misten wij het spektakel, maar Caroline hield ons via sms op de hoogte. Het heeft uren geduurd tegen dat deze flippo’s iets doorhadden. Na enkele hints zoals: Beetje boter bij de vis doen, kers op de botertaart, botertje komt om zijn loontje, … hadden ze eindelijk ontdekt wat wij uitgespookt hadden. Wij hebben goed gelachen, het zal hun leren onze schoonheidsslaapjes te verpesten.

Die ochtend is een nieuw (kort) deel van ons Indisch avontuur begonnen. Gepakt en gezakt gingen we naar Hebbal, een dorpje tussen Yellahanka en Bangalore. Samen met Imo zijn we onze nieuwe school gaan bezoeken: Parikrma Levis Strauss School. Je leest het goed, Levis Strauss, zoals de jeansbroeken. We waren erg onder de indruk! Deze school is alleen voor straatkinderen en wordt volledig gesponsord door Levis Strauss, Dell Computers en nog vele andere grote merken. De kinderen krijgen gratis onderwijs, eten, een schattig jeansuniformpje, maar vooral de kans om uit die vicieuze cirkel van armoede te geraken. Ze worden volledig voorbereid op de universiteit en hun onderwijs is van hele degelijke kwaliteit! We waren erg aangedaan door dit prachtig concept. De directrice en leerkrachten (bijna allemaal madammen) verwelkomden ons met open armen. We kijken er heel erg naar uit om hier ons steentje aan bij te dragen. Ga zeker eens een kijkje nemen op de website van de school à www.parikrmafoundation.org

Na het korte bezoek aan de school werden we door Chloé (1 van de 3 Engelse vrijwilligsters die ook op onze school werken) naar ons appartement/kot gebracht. Heel gezellig, maar vol hondenhaar. Blijkbaar had de vorige eigenares een witharig hondje dat volgens ons nu kaal is, want al zijn haartjes lagen hier wijdverspreid over de grond.

Die avond hadden we geen tijd om te poetsen, want we gingen slapen bij Klaar en Marjan omdat we de volgende dag naar het Community schooltje moesten.
Gelukkig was Mary deze keer wel op tijd. Samen met de kinderen hebben we kussentjes geschilderd om hun cosy corner wat op te vullen. De resultaten waren weeral prachtig en de kids vonden het heel plezant. Het was een leuke die zo voorbijgevlogen was!

Terug naar het appartement voor de grote kuis. Ons paleis schitterde en geurde als nooit tevoren! ’s Avonds samen met de boys een nieuw ‘Hoekske’ ontdekt waar we voor 1 euro gegeten hadden.

De volgende dag was het zo ver, onze ontmoeting met de art-teacher. Wij zijn tot het besluit gekomen dat er veel ‘blabla’ is, maar weinig ‘boemboem’ bij deze art-teachers. Het was weer van ’t zelfde, oersaaie lessen waar de kinderen zomaar wat moesten teken zonder begeleiding of een deftige opdracht. Jammer dat er hier zo weinig aandacht aan de PO-lessen wordt besteed, want wij hebben al ondervonden dat je hier met weinig materiaal toch mooie en leuke resultaten kan bereiken.
Donderdag ook nog eens een dagje geobserveerd en al gewerkt aan werkblaadjes voor de kleuterjuf van de school. Ze was heel blij en dankbaar met het resultaat.

Die avond hebben de 3 Britse meisjes (Lucy, Bea en Chloé) ons meegenomen naar een ‘restaurantje’ hier in de buurt. Op het eerste zicht een vuil kot, maar het eten was BANGELIJK! En dat ook weer voor geen geld. Gobi Manchuri is een aanrader als jullie thuis bij de Indiër willen gaan eten. Dit is gefrituurde bloemkool die rood ziet en smaakt naar kip van de Chinees. Haha! Het ziet er niet uit, maar is echt zalig!
De avond afgesloten met een filmpje samen met Marjan, Klaar en de boys.

Next day hebben we een terrasje gedaan in the big city en zijn we naar de film SLUMDOG MILLIONAIRE gaan kijken. Een verhaal over kinderen uit de sloppenwijken van Mumbai. Een film die zijn 8 oscars zeker verdiend heeft. Het geeft echt een beeld van India weer. Jullie MOETEN deze film zeker gaan zien, een echte aanrader! Daarna met z’n allen de cd gekocht, want ook de muziek was prachtig.

Zaterdag inkopen gedaan voor school en onze kleren laten maken. Lien heeft haar handen, voeten en benen laten verwennen in een ‘beautysalonnetje’ in de buurt. ’s Avonds kwamen we toevallig iemand tegen die ons uitnodigde voor een feestje met een Israëlische dj. Daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen, want een echt feestje hebben we hier nog niet kunnen bouwen. Het feestje bleek in een poepchique balzaal te zijn en de drankjes waren dan ook een beetje buiten ons budget. Het was een soort goa-trance-feestje waar de Indiërs allerlei grappige movekes op deden. Ook de dj was een beetje grappig, hij was kaal en had een staart! We hebben goed gedanst, het was lang geleden.

Zondag terug naar ons stekje en de boel hier wat opgekuist (jaja, als we terugkomen zijn we echte kuisvrouwen!). Daarna naar Ramachandrapura (de naam is langer dan het dorpje zelf), een dorpje met stofjes, waar we heel wat inkopen hebben gedaan.
Voilà dit waren dan weer onze avonturen! Het is altijd fijn om jullie reacties te lezen, dus aarzel niet en zet hier iets neer!!!!

Zonnige groetjes uit het steeds heter wordende India!
Lien en Jasmijn

Na lang wachten, een lang verslag!

Het is weer een tijdje geleden…
Dus tijd voor een nieuw en lang verslag!

We beginnen met een ons tweede horrorverhaal van deze reis. In de nacht van donderdag op vrijdag de 13de (jaja, u leest het goed, dat voorspelde al niet veel goeds!) gingen we film kijken op Klaartje haar laptop die in Jeff zijn rugzak zat. Maar … waar was de rugzak??? Blijkbaar in de koffer van een onbekende taxi die we enkele uren geleden genomen hadden. Weg laptop van Klaartje, weg portefeuille en fototoestel van Jeff, weg schoolgerief van ons allemaal! We nemen ook eens 1 dag alles mee in een rugzak!! Wat nu gedaan…
De jongens zijn heel de dag op pad geweest op zoek naar de rugzak, maar waar moesten we beginnen. We wisten niks van de taximan. Ze kwamen dan ook van een kale reis terug thuis. ’s Avonds zijn we dan maar met de meisjes gaan taxi-spotten op het plaatsje waar we de taxi genomen hadden, maar zonder resultaat! Wat een kakdag!

Zaterdag 14 februari werden we vroeg gewekt door een irritante deurbel. We dachten: “Dit zijn zeker de jongens met een valentijns-ontbijt!”, maar niets was minder waar!! Het was de rugzak MET volledige inhoud (geen rupee die ontbrak) teruggebracht door de eerlijkste mens op deze wereld, onze taxichauffeur! Ons eerste valentijnscadeau van de dag.
De dag kon al niet meer stuk! Hierna zijn we met ons tweetjes inkopen gaan doen in typische Indische winkeltjes (met de nadruk op ‘tjes’) onder onze brug. Terwijl we banaantjes stonden te kopen, bracht een vrouw ons een prachtige roos. Toen we deze wilden betalen weigerde ze, dus hebben we verse bloemenkransen gekocht om in onze haren te steken. Jasmijn had trouwens echte jasmijnbloemetjes in haar haren! Het is Valentijn voor iedereen! Dit merkten we ook toen we de riksja terug naar huis namen en een man ons vanop zijn fiets ‘HAPPY VALENTINE!’ toeriep! Jaja, het was een liefdevolle dag! Nadien zijn we met de jongens naar de Bull-temple gegaan aan de andere kant van de stad. Een zeer grappige tempel met een kolossale stenen stier in het midden. Daarna een nog grappiger moment beleefd in het aangrenzende park waar men precies genoeg had van al de romantiek, want de koppels in het park werden letterlijk weggesproeid door de vele sproeiers. Wij twee konden er ook helemaal niet aan ontsnappen en waren heel slecht in het ontwijken van de sproeiers. We waren dan ook zeiknat! De avond afgesloten in een jazzcafeetje met een live-bandje dat veel bekende en leuke liedjes speelde.

Zondag was het een speciale dag. We voelden ons een beetje in Dessel, op de Boerentangsedreef. We werden namelijk omsingeld door headbangende en moechende ;-) Indiërs. Met als hoofdact Iron Maiden!!!!!! Wat een verschil met de Belgische festivals… Eventjes een opsomming van de ‘rare’ en strenge regels:
- geen bier, wel dure wodka
- absoluut verboden om enig fotomateriaal mee binnen te nemen (tamara is de hare zelfs terug op het appartement moeten komen leggen)
- niet roken (dit was een outdoor-festival!), er kwam zelfs een man rond die je op de wei ook nog eens extra fouilleerde
- Iron Maiden mocht geen vuur of spectaculaire dingen gebruiken
Maar begrijp ons niet verkeerd, het was een hele leuke dag en het concert was goe! Gelukkig hebben we enkele foto’s met de gsm van Klaartje kunnen trekken!

’s Avonds kregen we slechter nieuws te horen. De vava van Lien was die dag overleden. Gelukkig wel in liefde en rust en omringd door de familie.

Maandag en dinsdag weer hard gewerkt voor school en lesgegeven. Deze keer hebben we schattige kleikopjes gemaakt met de dove leerlingen voor ons eindwerk en hebben we blindschetsen geïntroduceerd in onze andere klassen.

Woensdag zijn we gestart met het reserveren van 10 treintickets voor een weekendje Hampi. Een hele belevenis! Na anderhalf uur kwamen we het station buiten gelukkig met de tickets. Daarna voor school heel wat materiaal gaan kopen voor alweer een leuke les van juf Lien en juf Jasmijn :-). Om de avond leuk af te sluiten hadden deze twee bevallige dames een (jawel u leest het goed!) DATE met een knappe, sympathieke Iranees die Lien en de Yellahankagirls hadden leren kennen op de terugrit van Iron Maiden naar huis. Mo heeft ons getrakteerd op een heerlijke koffie in een heel sjiek hotel. Gelukkig voor ons moesten wij niks betalen! Voor de ongerusten onder jullie: geen nood, het was gewoon gezellig zonder bijbedoelingen en met twee kunnen wij de wereld aan ;-).

Nadat we donderdag een vermoeiende, maar leuke lesdag achter de rug hadden, hebben we met de hele bende de nachttrein richting Hampi genomen. Precies den Thalys uit de oertijd! Ook dieren uit die tijd waren aanwezig. Een kakkerlakje meer of minder, Jasmijn en Lien waren klaar voor het avontuur! We sliepen op planken, gelukkig bedekt met een (stoffige) stof, per 3 boven elkaar. Precies sardientjes in een blikken doos! Al bij al nog vrij goed geslapen!

De volgende morgen om 8uur aangekomen in Hampi(tampi) waar we een ontbijt en een lekkere Indische koffie naar binnen hebben gespeeld. Daarna naar Shanthi-Guesthouse waar Jasmijn en Lien de beste plaatsen van het hele guesthouse kregen. Voor 2 euro per persoon per nacht mochten wij slapen in een kamer langs 3 hete Zweedse brokken!
In de namiddag hebben we ons eens goed laten gaan in de vele kraampjes met handgemaakte spulletjes. Ondertussen is ons opgevallen dat Hampi stikt van de blanke hippie-toeristen. Oh oh, wat gaat Goa dan geven?! Verder het stadje nog wat verkend, een bootje naar de overkant van de rivier genomen, verse mixed fruit juices (voor nog geen 40cent) gedronken, … Jaja, het paradijs op aarde! ’s Avonds zijn we met Wim wat gaan rondwandelen en hebben we op een rots bij zonsondergang een kaarsje gebrand voor de vava van Lien.
We hebben de avond afgesloten met een Mango Tree Special Fried Rice-menu à blijkbaar zijn rijst, groenten EN frieten EN ketchup een BANGELIJKE combinatie! Maar we hebben de avond af-afgesloten met het kijken naar een sterrenhemel met enkele vallende sterren. Wim en Jeff, de blinde mollen, hebben er geen enkele gezien!

De volgende morgen werden we wakker badend in het zweet. Zou het aan de Zweedse jongens liggen of gewoon aan de hitte? Pakt maar het laatste! :-) Na een overheerlijke koude douche en een ontbijt (bestaande uit scrambled egg, fruitsalad, coffee and toast) waren we klaar voor een beest tussen ons benen! We hebben gekozen voor een scooter (lees motorcycle-beast). Met 6 Hells Angels en 3 brommerkes hebben we de hele dag gecruised tussen de palmbomen, rotsen, rijstvelden en af en toe wat overstekende koeien en geiten. We voelden ons zoals God in Frankrijk! Onderweg natuurlijk ook wat cultuur opgesnoven en bij een aantal tempels gestopt. We hebben gereden tot zonsondergang die we bewonderd hebben vanop de trappen van een mooie tempel. Wat een dag! En hij was nog niet gedaan …
Afgesloten met een zalig dinner (pizza met olijven, past met verse groenten, … helaas geen glaasje, want ook hier GEEN alcohol!).

Na een warme, hete en iets minder goed geslapen nacht, weer een zalig koud douchke genomen. Daarna ontbijt in een eettent waar plots een koe binnengleed en NEE dit is geen grap! Iedereen sprong een meter in de lucht, behalve Lien en Jasmijn die onder het motto: ‘SAVE YOUR FOOD, NOT YOURSELF!’ gewoon bleven verder eten! We zijn dus nog geen haar veranderd…
In de namiddag met de overzetboot naar de andere kant waar deze bike-chicks de motorkriebels weer voelden oplaaien! We worden door een klootzakje benaderd die ons in het zak wil zetten. Met alle Chinezen, maar nie met den deze! Wij gaan gewoon naar de concurrentie. Weer een ritje door een prachtig landschap. Onderweg nog enkele schattige (dachten we) kids tegengekomen die hun hand uitstaken. Wij dachten: “OOOOh hoe schattig, we steken onze handen ook uit!”. Ja LAP! En dat mag je letterlijk nemen! Lappen hebben we gekregen en de kids hadden er duidelijk plezier in! Hun handjes gloeiden nog na op onze armen, de ettertjes!

Het weekend is voorbijgevlogen! ’s Avonds moe, maar voldaan, de nachttrein teruggenomen richting Bangalore. We hebben deze keer als roosjes geslapen en staan al te popelen voor het volgende treinavontuur!

Ondertussen zijn we helaas aan onze laatste week in Bangalore gekomen. Deze week krijgen ook we bezoek van KDG, we zijn eens benieuwd of zij tevreden zijn met wat wij hier allemaal uitspoken!

Bedankt voor jullie aandacht! Als jullie tot hier zijn geraakt, hebben jullie goed gelezen!!!
Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
Lien en Jas

ps: Lien heeft op 1 week 3 paar schoenen stuk gedaan (Roxanne sorry, uw zwartjes wijn er ook aan voor de moeite!)
pss: hopelijk is het fuifweekend van de Sprankel goed meegevallen, de Jasser wou er graag bijzijn!!